Het maken van unieke stuks, delen op je blog én zo anderen inspireren: de combinatie van naaien en bloggen is razend populair. Juist omdat het aantal blogsters in de modewereld blijft stijgen zet Fibre Mood elke maand een blogster in de kijker. Maak deze maand kennis met Tatiana, Margot en Lieve en hun blog Girls In Uniform. Ontdek wat naaien voor hun betekent en hoe zij meespelen in deze gemeenschap.
Waarom ben je gestart met je blog? En waarom ben je begonnen met naaien en/of breien?
Drie Girls in Uniform, drie verschillende verhalen… Tatiana was op zoek naar me-time en wilde graag de kleerkast van zichzelf en haar jongens vullen. Lieve vond moeilijk passende kledij in de winkels en wilde vooral voor zichzelf naaien. Margot had weinig leuke herinneringen aan de handwerklessen in de basisschool, maar de succesverhalen van twee vriendinnen gaven haar zin om ook haar eigen creatieve stijl te ontwikkelen. Toen Lieve de andere dames aan elkaar voorstelde, ontstond de blog als een gezamenlijk project van drie beginnende naaisters die een platform zochten om hun creaties met elkaar en de buitenwereld te delen. Intussen zijn we drie jaar verder en is Girls in Uniform het verhaal van een bijzondere vriendschap tussen drie geüniformeerde dames bij de Politie en Defensie met dezelfde passie.
Hoe heb je naaien geleerd?
Tijdens de naaiavonden bij Boho-atelier in Gent, zetten Tatiana en Lieve hun eerste naaistapjes. Al bij die eerste omkeerbare shopper waren ze overtuigd. Naast naaitechnieken pikten ze er ook een vriendin op! Margot leerde naaien met de hulp van YouTube, een paar interessante boeken en veel vallen en opstaan. Haar eerste projectje was een speldenkussentje. Voor de moeilijke projecten naait ze soms wel onder begeleiding. Waarom ze daarvoor kiest? “Ik ben ervan overtuigd dat je nog het meeste leert uit eigen ervaring. Dat we met drie zijn in dit blogverhaal is ook een groot voordeel. Er is altijd wel iemand online die te hulp kan snellen als we er zelf niet uit geraken”.
Wat is je favoriet: naaien of breien?
Voor Lieve begon te naaien had ze al drie jaar intensief gebreid. Ze blikt terug op die periode: “Breien is leuk, maar het nadeel is dat je niet echt op maat kan werken. Aan het einde van de rit bleek keer op keer dat de trui nét niet paste zoals ik het wilde. Ik begon dus aan de lopende band voor anderen te breien, want voor hen lukte het blijkbaar wel. Pas toen ik zelf begon te naaien kon ik ook mijn eigen kleerkast weer vullen. Er ging een hele wereld voor me open!” Ook de andere Girls beamen: geen breiwerkje voor hen. Naaien is veel leuker!
Was je van jongs af aan al creatief bezig?
Tatiana komt uit een creatief nest: “Mijn broer en ik hadden al een eigen naaiatelier in de kelder van ons ouderlijk huis waar we samen knuffels naaiden. Ik tekende en breide ook graag in het atelier van mijn vader die decors en kostuums ontwierp voor theater en opera”. Margot en Lieve waren best creatief, maar nooit met naald en draad. Zij putten liever verhaaltjes uit hun verbeelding.
Waar komt de naam van je blog vandaan? En waarom koos je hem?
Wij zijn drie vrouwen in een geüniformeerd beroep, bij Defensie en de Politie. Het leek ons wel leuk om een brug te leggen tussen onze hobby en onze werkomgeving, omdat deze voor velen niet evident lijkt. Margot lacht: “We hebben even getwijfeld over de naam, omdat Girls in Uniform een beladen zoekterm is. Mijn moeder kreeg heel wat verrassende resultaten toen ze onze blog opzocht. Pas toen ik haar de link naar onze blog stuurde, was ze gerustgesteld. Net die dualiteit vonden we wel grappig”.
Wat beschouw je als je mooiste creatie? Waar ben je het meeste trots op?
Er bestaat geen leuker compliment dan dat iemand zegt: “Wat heb je een leuke jurk aan, waar is die gekocht?” Dan kan je nonchalant antwoorden dat je die zelf gemaakt hebt. Margot is nog steeds fier op haar Flo jurk en de Megan die ze jaren geleden maakte. Dat zijn blijvertjes. Lieve is heel trots op haar eerste patroontje, de Stinger. De handleiding van dat gratis patroon maakte ze samen met haar ventje. “Telkens als ik een Stinger zie passeren op de social media, gloei ik weer van fierheid. Het is heerlijk dat je door je eigen creatie anderen kunt inspireren”. Tatiana moet ook niet lang nadenken: “Ik ben het meest trots op mijn Stinger-laptoptas. Toen ik Lieve’s patroontje zag, was ik meteen verkocht. Het resultaat van mijn naaiwerk was nog mooier dan ik hoopte”.
Zijn er bepaalde uitdagingen voor jou in deze handwerk-omgeving?
Elke Girl loopt tegen een andere uitdaging aan. Voor Margot is een goede afwerking geen evidentie: “Ik wil op een bepaald moment dat het stuk af is om aan het volgende te kunnen beginnen. Dus dwing ik mezelf om het project eerst af te werken, voordat ik aan een volgende begin”. Tatiana vind het dan weer moeilijk de patronen aan te passen aan haar lichaam. Ze heeft geen standaard confectiemaat en moet alles veranderen om het te doen kloppen. Voor Lieve is de grote uitdaging om niet ‘ja’ te zeggen tegen elke uitdaging die voorbijkomt: “Mijn enthousiasme laat mij steeds weer in dezelfde val lopen: ik ben steeds op zoek naar nieuwe patroontjes, nieuwe technieken, patroontesten... en vaak is mijn agenda veel te vol. Dan krijg ik deadlinestress en is naaien niet langer ontspannend. Af en toe ‘neen’ zeggen haalt de druk van de ketel, maar dat is dus niet makkelijk”.
Mensen die niet naaien/breien: hoe zou je hen overtuigen?
Start met kleine en overzichtelijke projectjes tot je zeker genoeg bent om nieuwe technieken aan te leren. Als je het goed aanpakt, is naaien erg ontspannend en -ondanks dat je alleen achter je naaimachine zit- je stapt in een hele community met dezelfde hobby. Sluit je aan bij een naaicafé of een naaiatelier waar iemand je begeleidt in je projecten, op die manier kan je ook meteen al je vragen kwijt. Schrijf je in voor een naaiweekend of volg een leuke workshop. Je zal zien dat je meteen klikt met de andere deelnemers, want om een gespreksonderwerp zit je nooit verlegen.
Wat is jouw grootste angst/frustratie met naaien en/of breien?
Het is enorm frustrerend als je hart en ziel in een project legt en het resultaat tegenvalt. Foute stof, een foutje of het model staat je niet. Het voordeel van Girls in Uniform is dat we dan eens digitaal stoom kunnen aflaten. We schrijven er een tekst over en krijgen dan een hoop hartjes onder de riem van onze volgers, of we klagen eens tegen elkaar. Vaak hebben andere naaisters tips om het naaisel te redden… zo worden er geregeld nog projecten van de vuilbak gered! Nog zo’n gedeelde frustratie is een gebrek aan tijd. Er is zoveel moois om te maken en jammer genoeg zijn er maar 24 uur in een dag. Kent iemand een manier om tijd bij te maken?
Waar haal je inspiratie voor jouw blog? En zijn er andere blogs die je leuk of inspirerend vindt?
We wilden geen klassieke naaiblog en gingen voor een mix tussen (historische) naaiweetjes, naai-emoties, recensies van naaitijdschriften of boeken en naaisels (kledij, tassen, gebruiksvoorwerpen...). Kortom: alles wat met naaien te maken heeft in de brede zin van het woord. We vinden onze inspiratie op Pinterest, maar ook bij elkaar en in andere blogs. Je hoeft het zelfs niet zo ver te zoeken. Soms loop je op straat en zie je een stof, print of model waarvan je weet: daar ga ik iets mee doen.
Hoe ziet jouw werkplek eruit? En waar bevindt deze zich?
Margot en Lieve hebben langzaamaan het bureau helemaal ingepalmd en Tatiana eiste de oude kamer van haar zoontjes op. Een eigen naaikamertje waar je je spullen kan laten staan en je creativiteit kan botvieren, dat is de hemel op aarde. Heel binnenkort ruimt de logeerkamer van Lieve en haar man plaats voor een heus ‘naaiatelier’ op maat. Da’s toch helemaal het einde?
Haal je voldoening uit de reacties op je blog? Heb je veel interactie met jouw volgers/regelmatige bezoekers?
Al startte de blog vooral als een soort online archief van onze naaisels en willen we vooral zélf tevreden zijn met onze creaties, stiekem vinden we het alle drie heerlijk als er reacties komen op onze posts. We maken er ook een erezaak van om elke reactie van een antwoord te voorzien. Lieve vertelt: “Soms nemen dames via een ander kanaal rechtstreeks contact met ons op en dat zijn stuk voor stuk fijne ontmoetingen. Ook in het echte leven lopen we soms onze volgers tegen het lijf. Zolang je voor je scherm zit, is het net alsof je in een soort dagboek schrijft, maar als iemand je aanspreekt in de supermarkt, besef je ineens dat jouw schrijfsels ook écht gelezen worden. De warmte die we van onze volgers krijgen is iets wat we koesteren”.
Wat zou je in de toekomst nog willen maken?
Jassen, kleedjes, een crossbody handtas die helemaal Tatiana’s ding is staan op Tatiana’s wenslijstje. Margot en Lieve zouden graag de meerderheid van hun garderobe zelfgemaakt noemen. Aan een broek waagde Margot zich nog nooit, maar ook dat staat op de planning. Margot voegt er nog aan toe: “We proberen ook geregeld voor het goede doel te naaien, dat geeft ook veel voldoending”.
Welke tips & tricks zou je willen meegeven aan beginnende naaisters en/of breisters?
“Laat je niet ontmoedigen”, zegt Tatiana: “De eerste maanden was mijn tornmesje mijn beste vriendin”. Begin bij het begin en verwacht niet dat je na een project plots een perfecte blouse in elkaar kunt steken. Margot heeft een briefje in haar naaimachine zitten: “Geniet van het proces, nog meer dan van het resultaat”, want dat is de bedoeling van je hobby. Lieve wijst nog op de gevaren van de digitale wereld: “Online zie je vaak enkel de succesverhalen. Weet dat elke naaister zo haar frustratiemomenten heeft, dagen waarop alles misloopt en dubbel zo lang duurt. Staar je niet blind op de berichtjes die zeggen dat het maar ‘twee uurtjes’ duurt om dat leuke kleedjes te maken. Neem je tijd en geniet!”
